Limos Aso

Oo totoo yan!
Ang mga aso na 'to ay matatagpuan

sa iba't ibang bahagi ng Maynila.

'Di ko mapigilan matuwa dahilnapa cute nilang tingnan.

Me shades pa.

Etong larawan na to ay kuha sa me

Morayta sa tapat lng ng isang establishamentong

nagtitinda ng pizza.(wink wink)

Sabi ng isa kong kaibigan ay palipat lipat sila ng estasyon

kung san sila tumatambay upang makalimos ng kaunti.

Traveling peddlers.

Lupet.

Sa tingin ko naman ay hindi ka lunos-lunos

ang kalagayan ng mga asong ito dahil una hindi sila madumi o mukhang gutom.

Well groomed and shiny ang kanilang coat.

Mabango ang hininga at 'di naman labis ang paglalaway.
Mejo may katagalan nga lamang ang kanilang shift.

Posing maghapon ata sila duon.

At mukhang sa kanila dn napupunta ang kanilang nalilimos.
Buti naman.

Nakakatuwang isipin kung gaano kaablidad ang mga kapwa ko Pilipino

sa pagdiskubre sa mga bagong paraan para kumita ng pera.

Sa larawang ito nakikita ko kung paano solusyonan ang mga problema sa mundo.
Sa paraang lahat ng tao ay maiintindihan at alam gawin.

Sa pagtawa.

Laughter is the best medicine.

Panu pag wala ka naman sakit?

Kung pede lang sana maging

Laughter is the solution to poverty.

Kung totoo yan!

Pagpapa burger ako.

Kaso hinde e mejo malabo.

Tulad ng nakakaraming Pinoy na mahilig maglibang
kahit na sa kanilang paguwi ay mapuputulan na sila ng kuryente.
O last day na ng panganay sa eskwelehan at

bukas sasama na siya sa ama upang mangolekta ng basura.

'Ndi mo pa rin makikita na nakangiwi sila sa lungkot ng habang buhay.
siguro mga 30 minutes a day lang sila malungkot.

Tuwing naiisip ko ang mga bagay na 'to
Naiintindihan ko na wala akong karapatang malungkot.
Sa mga biyaya na natatangap ko dapat ay maging masaya.

'Yan din siguro ang pagiisip nila.

Malamang defense mechanism lang natin to.

Tulad ng pagibang kulay ng chameleon. (meron tong tagalog!)

parang hung hang hunyango ata ewan..

Mas kilala ko siya bilang chameleon.

O ang pag lobo ng puff fish.

Kasiyahan nga siguro ang panlaban natin sa lahat.

Basta buhay may laban.
kahit nga namatay sa masaklapan na paraan,
Pilit pa din natin hinahanapan ng silver lining.

Mas masaya kasi maging masaya.

Meron nga lang mga tao na minalas sa genes
at naka default ang bugnutin face.

Kawawa naman sila.

Walang me kasalanan.

Genes lang talaga.

Hanap na lng sila ng asawang smiley face naman ang default
para me chance ang anak nila sa normal na buhay.

Panalo siguro wedding pic nila at mukha silang universal symbol ng theater.

Asan na ang mga aso??

Sensha na nadala lang.

Yung mga aso nga pala..
andun nga sa morayta!