Minsan sa bawat buhay ng tao nakakaranas sha ng panlalamang ng ibang tao.
Minsan kapansin pansin ang panlalamang, minsan naman ndi ramdam.
Eto nga pala ang blow by blow account nang minsan akong nakaranas ng tapang, dahil lang sa ayaw kong malamangan.
hapon na nun. Galing ako sa kung saan sakay ako nang fx na kumakarag pero malamig kaya ayus lang. Masarap ang upo ko sa gitnang bahagi nang sasakyan. Saktong siksik lang.
Napahimbing ang tulog ko at lumagpas ako sa dapat kong babaan.
Paggising ko mashadong nang malayo para lakarin pabalik, patawid na ng Edsa yun ep ek kea sabi ko sa sarili ko sa kabila na ko baba. Bawal pala.
Umabot na sa may Isettan at hindi parindaw pede bumaba. Napakalaking tatchi.
Pagbaba ko hindi pa pala nakabalik ang diwa ko kaya pipikit pikit pako naglalakad. humahananp ng tawiran pabalik samin.
Nang biglang merong malaking mamang kalbo na bumungo sa kin head on. habang sa likuran ko naman merong "nag check ng pockets" ko.
Bumagsak si diwa saking katawan. Nagising ako at parang nakuryente.
hoowwooow- not in amazement parang tanong.
Eto ang sabay sabay na nangyayri sa isip ko?
"anong nangyayari?"
"Shet, baka ninanakawan ako?"
"ambaho nan mama!!!"
"me kasamang manyak powtek"
"o ano ka walang laman ang bulsa ko no"
Ang iba jan in english.
bumils ang tibok nang puso ko.
Dumaloy nang marahas ang aking dugo.
Rinig ko ang lahat ng bagay..
nagpupumiglas ang superhero sa aking isip.
"powwweeeeer"
Tinulak ko ang mamang kalbong mabaho sa harap ko.
Sabay takbo pa lihis mula sa 3 pang taong nasa likod nang mama.
Ndi ko alam kung kasabwat sila. Pero sa isip ko kasama sila sa kampon ng masasama.
Tinawag ko ang bilis nang hangin..
ayus! nalagpasan ko sila wwhhheeeeww!!!
zoom zooom!
bigla kong napahinto..
mern pang 3 na humrang sakin.
Profile nila:
----
5'3 to 5 '6 in height
Moreno to Dark Complexion.
Mulit colored shirts. walang kwelyo at maluwag
meron nakashort- meron nakapants.
Wowie de Guzman hair style.
Normal na tao.
mga 16-25 yrs old ata.
Ndi abot nang memory ko yung footwear nila.
---
Mukhang kayang kaya ko to- (katapangan)
Basta mas malaki ako kaya ko to!
Nakipag patinetero ako nang saglit parang 3 seconds lang
humahanap ako nang opening para makalusot.
Asa akin ang bilis nang hangin.
Pero olats e. Parang kulob na hangin yun na tawag ko.
habang abala akong naghahanap ng butas para makatkbo di ko alintana ang paruparuong lumulipas sa kanan ko.
Pak tumama sa gilid na mata ko. Pocha kamao pala.
Walang sakit. Suntok babae.
Pero ngayon lang ako nasapak. Ngayon lang ako nakaramdam ng sapak. wahahahha di pala masakit.
"i must be strong"
Oh yes hindi ako nasaktan! Pero uminit ang dugo ko.
Hindi ko matanggap na masasapak ako. Eto pang tukmol na to ang naka una.
Hindi ako nakatikim nang suntok sa sarili kong kapatid ama o kahit sino man sa buhay ko.
Wala akong ginawang masama sa kanya. Hindi ko sha kilala.
Bakit nia ako sasaktan.
Inalala ko nang mabilis ang mga kung-fu/ action/ cartoons na palabas na nakita ko.
Sinara ko ang kamao ang simulang sumuntok.
Kanan lang ang gamit ko. Partida.
Hawak hawak ko nang mahigpit ang strap ng messenger bag ko para di manakaw at hndi sagabal habang nakikipag UFC ako sa mga kabataang adik.
Madalas mintis ang sapak ko. sa 3 suntok ko 1 lang ang naramdaman kong tumama. Solid.
Nasaktan ako e. Kea alam kong solid yun.
Nasaktan ang knuckles ko (isipan mo nang tagalog to "knuckles")
SCORE!
kala ko tagumpay nako! Kala ko makakuwi akong masaya! Natalo ko ang bad guys! weeeee!!
Hindi pala.
Napahinto ako ng mga salita.
sak squared..
Oo tinakot nako nang saksak. Wala kong nakitang panaksak.
Nagblubluff siguro yung mama. Kunwari me dinidukot sa bulsa.
E tumalab sakin e.
Ang tanging naalala ko ay ang nabitiwan kong salita.
No please no..
Duwaaaaaaaaagggggggggggg! Amp!
dahang dahang sumingaw ang katapangan ko sa katawan.
Gumapang ang bilis ng hangin sa lapag.
Sa sandaling napahinto ang buong mundo na yon.
Na tastas nila ng blade ang strap nang bag ko.
Both sides.. Kea bitbit nila ang bag ko.
At ako nakahawak pa din sa strap nang bag ko.
Tipong nagrarapel ako.
Habang sumusumpa.
ayun bye bye bag..
Kung sa sine nagtatakbuhang mabilis ang mga tao.
Sa pagkakataong ito. Naglakad lang sila sakin palayo. Parang asa park lang.
Walang nangyari..
ako nakatayo parn sa me kalsada.
Sinundan ko sila ng tingin. At kabado pa din. baka me pahabol.
At nagblend in na sila sa crowd na walang pakeelam sakin.
Meron lumapit sakin.
Aba isang anghel. mmm anghel nga na sa gabi ay mababa ang lipad.
Sinabi niya sakin kung saan ang presinto at nag-offer pa to na samahan ako.
napangiti ako at nagpasalamat.
Sa dami nang tao nagiisa lang shang nakatingin sakin.
Sabi ko. Thank you! I'm ok.
Napansin ko na hawak ko pa din ang strap ng bag ko.
hinagis ko to sa lapag. "dissappointment"
daming nawala sakin e.
--etotoloy--
Minsan kapansin pansin ang panlalamang, minsan naman ndi ramdam.
Eto nga pala ang blow by blow account nang minsan akong nakaranas ng tapang, dahil lang sa ayaw kong malamangan.
hapon na nun. Galing ako sa kung saan sakay ako nang fx na kumakarag pero malamig kaya ayus lang. Masarap ang upo ko sa gitnang bahagi nang sasakyan. Saktong siksik lang.
Napahimbing ang tulog ko at lumagpas ako sa dapat kong babaan.
Paggising ko mashadong nang malayo para lakarin pabalik, patawid na ng Edsa yun ep ek kea sabi ko sa sarili ko sa kabila na ko baba. Bawal pala.
Umabot na sa may Isettan at hindi parindaw pede bumaba. Napakalaking tatchi.
Pagbaba ko hindi pa pala nakabalik ang diwa ko kaya pipikit pikit pako naglalakad. humahananp ng tawiran pabalik samin.
Nang biglang merong malaking mamang kalbo na bumungo sa kin head on. habang sa likuran ko naman merong "nag check ng pockets" ko.
Bumagsak si diwa saking katawan. Nagising ako at parang nakuryente.
hoowwooow- not in amazement parang tanong.
Eto ang sabay sabay na nangyayri sa isip ko?
"anong nangyayari?"
"Shet, baka ninanakawan ako?"
"ambaho nan mama!!!"
"me kasamang manyak powtek"
"o ano ka walang laman ang bulsa ko no"
Ang iba jan in english.
bumils ang tibok nang puso ko.
Dumaloy nang marahas ang aking dugo.
Rinig ko ang lahat ng bagay..
nagpupumiglas ang superhero sa aking isip.
"powwweeeeer"
Tinulak ko ang mamang kalbong mabaho sa harap ko.
Sabay takbo pa lihis mula sa 3 pang taong nasa likod nang mama.
Ndi ko alam kung kasabwat sila. Pero sa isip ko kasama sila sa kampon ng masasama.
Tinawag ko ang bilis nang hangin..
ayus! nalagpasan ko sila wwhhheeeeww!!!
zoom zooom!
bigla kong napahinto..
mern pang 3 na humrang sakin.
Profile nila:
----
5'3 to 5 '6 in height
Moreno to Dark Complexion.
Mulit colored shirts. walang kwelyo at maluwag
meron nakashort- meron nakapants.
Wowie de Guzman hair style.
Normal na tao.
mga 16-25 yrs old ata.
Ndi abot nang memory ko yung footwear nila.
---
Mukhang kayang kaya ko to- (katapangan)
Basta mas malaki ako kaya ko to!
Nakipag patinetero ako nang saglit parang 3 seconds lang
humahanap ako nang opening para makalusot.
Asa akin ang bilis nang hangin.
Pero olats e. Parang kulob na hangin yun na tawag ko.
habang abala akong naghahanap ng butas para makatkbo di ko alintana ang paruparuong lumulipas sa kanan ko.
Pak tumama sa gilid na mata ko. Pocha kamao pala.
Walang sakit. Suntok babae.
Pero ngayon lang ako nasapak. Ngayon lang ako nakaramdam ng sapak. wahahahha di pala masakit.
"i must be strong"
Oh yes hindi ako nasaktan! Pero uminit ang dugo ko.
Hindi ko matanggap na masasapak ako. Eto pang tukmol na to ang naka una.
Hindi ako nakatikim nang suntok sa sarili kong kapatid ama o kahit sino man sa buhay ko.
Wala akong ginawang masama sa kanya. Hindi ko sha kilala.
Bakit nia ako sasaktan.
Inalala ko nang mabilis ang mga kung-fu/ action/ cartoons na palabas na nakita ko.
Sinara ko ang kamao ang simulang sumuntok.
Kanan lang ang gamit ko. Partida.
Hawak hawak ko nang mahigpit ang strap ng messenger bag ko para di manakaw at hndi sagabal habang nakikipag UFC ako sa mga kabataang adik.
Madalas mintis ang sapak ko. sa 3 suntok ko 1 lang ang naramdaman kong tumama. Solid.
Nasaktan ako e. Kea alam kong solid yun.
Nasaktan ang knuckles ko (isipan mo nang tagalog to "knuckles")
SCORE!
kala ko tagumpay nako! Kala ko makakuwi akong masaya! Natalo ko ang bad guys! weeeee!!
Hindi pala.
Napahinto ako ng mga salita.
sak squared..
Oo tinakot nako nang saksak. Wala kong nakitang panaksak.
Nagblubluff siguro yung mama. Kunwari me dinidukot sa bulsa.
E tumalab sakin e.
Ang tanging naalala ko ay ang nabitiwan kong salita.
No please no..
Duwaaaaaaaaagggggggggggg! Amp!
dahang dahang sumingaw ang katapangan ko sa katawan.
Gumapang ang bilis ng hangin sa lapag.
Sa sandaling napahinto ang buong mundo na yon.
Na tastas nila ng blade ang strap nang bag ko.
Both sides.. Kea bitbit nila ang bag ko.
At ako nakahawak pa din sa strap nang bag ko.
Tipong nagrarapel ako.
Habang sumusumpa.
ayun bye bye bag..
Kung sa sine nagtatakbuhang mabilis ang mga tao.
Sa pagkakataong ito. Naglakad lang sila sakin palayo. Parang asa park lang.
Walang nangyari..
ako nakatayo parn sa me kalsada.
Sinundan ko sila ng tingin. At kabado pa din. baka me pahabol.
At nagblend in na sila sa crowd na walang pakeelam sakin.
Meron lumapit sakin.
Aba isang anghel. mmm anghel nga na sa gabi ay mababa ang lipad.
Sinabi niya sakin kung saan ang presinto at nag-offer pa to na samahan ako.
napangiti ako at nagpasalamat.
Sa dami nang tao nagiisa lang shang nakatingin sakin.
Sabi ko. Thank you! I'm ok.
Napansin ko na hawak ko pa din ang strap ng bag ko.
hinagis ko to sa lapag. "dissappointment"
daming nawala sakin e.
--etotoloy--
Mga Post
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento